Kubizm to sztuka modernistyczna, która przyjęła się na początku XX wieku. Jego podstawowym celem jest stworzenie trójwymiarowych abstrakcyjnych form, które pokazują ruch i dynamikę. Wielu artystów, takich jak Pablo Picasso i Georges Braque, było twórcami tego nurtu. Arcydzieła tych artystów są dziś eksponowane w renomowanych muzeach na całym świecie. Przeczytaj artykuł i dowiedz się, jakie są cechy kubizmu!
Kubizm – geneza i nazwa
Kubizm to awangardowy nurt w sztukach plastycznych, który skupia się na traktowaniu brył geometrycznych jako zestawu niezależnych elementów. W przeciwieństwie do innych stylów artystycznych, ta estetyka eliminuje perspektywę, skupiając się wyłącznie na samych obiektach i ich relacjach. Zobacz też, czym charakteryzuje się symbolizm.
Kubizm to sztuka, która narodziła się we Francji na początku XX wieku. Nazwa pochodzi od słowa „le cubus”, oznaczającego sześcian lub kostkę. Głównymi twórcami estetyki kubizmu byli: Pablo Picasso i Georges Braque. W odróżnieniu od tradycyjnej sztuki, której głównym zadaniem było wierne odtworzenie rzeczywistości. Kubizm stanowi akt buntu wobec obowiązujących form.
Sprawdź też: Cechy surrealizmu.
Kubizm – założenia i cechy
W rozwoju tego nurtu możemy wyróżnić trzy odrębne etapy.
- Prekubizm – stworzony bez silnych kontrastów i jako reakcja na malarstwo Cezanne’a oraz elementy sztuki afrykańskiej.
- Kubizm analityczny, którego zasady bliskie są abstrakcyjnej estetyce, to bardziej dojrzała odmiana tego kierunku sztuki. Prace tworzone w tej technice charakteryzują się ciemną paletą barw i silnym akcentem na proces myślowy, w tym na tworzenie obrazu w umyśle poprzez dopowiadanie brakujących elementów.
- Kubizm syntetyczny zakłada powstanie obrazu poprzez łączenie różnych faktur – może to być wklejenie do jego powierzchni fragmentów gazet, szkła lub piasku. Obrazy stworzone w ten sposób charakteryzują się optymistycznymi barwami oraz mniejszą skalą deformacji, co pozwala ujarzmić chaos i stworzyć artystyczną formułę.
Może Cię zainteresować: Cechy naturalizmu.
Kubizm, jako nurt artystyczny, wciąż pozostaje jedną z najbardziej charakterystycznych postaci sztuki XX wieku. Jego założeniem było odtworzenie widoku obiektu przez ludzkie oko i umysł, przy uwzględnieniu deformacji wynikających z percepcji. Kubistyczne dzieła często skupiają się na martwej naturze oraz portretach osób. Jednak ich tworzeniu towarzyszy także siła wyobraźni artysty, bez której trudno byłoby stworzyć unikalne dzieła. Wykracza ona poza ograniczenia wynikające z postrzegania obiektu i umożliwia przedstawienie go w nowy, inny sposób.
Przykłady obrazów i rzeźb kubistycznych
Słynne dzieła tego kierunku w sztuce to: „Portret Gertrudy Stein” czy „Panny z Awinionu” Pabla Picassa, „Kompozycja z asem treflowym” Grisa oraz „Portugalczyk” autorstwa Braque. Kubizm miał istotny wpływ na malarstwo polskie, szczególnie w pracach Tadeusza Makowskiego, który był jednym z głównych prekursorów tego stylu. Warto również wspomnieć o Francis Picabia i Jean Metzingerze.
Czytaj też: Cechy modernizmu.
